dichtaf en verbij

afstand: 10 km
hoogteverschil : 152 m
bewegwijzerd: ja en via GPX
route: hier

Sit back and relax. De laatste dag doen we het heel rustig aan. Ook in deze vallei hebben we een summercard. We besluiten om deze in Sölden te stresstesten. Met de kabelbaan tot op 3000 meter hoogte, waar stukken van een James bond film zijn opgenomen en waar er ook een museum is. Een mooi stukje techniek, maar veel meer dan dat is er ook niet te beleven. de 23 euro inkom voor het museum laten we ook graag aan ons voorbij gaan.

We zakken terug tot het middenstation en wandelen een uurtje tot aan de voet van de Langeggbahn. een zetellift die in de zomer als primair doel heeft de talrijke mountainbikers boven te krijgen. We doen een laatste inspanning tot aan de  Schwarzsee. Waar we met onze voeten in het water een einde breien aan een geniaal mooie wandelvakantie.

Als kers op de taart springen we in Solden zelf nog even binnen in de Freizeit Arena. Een zwembad die er op foto wel leuk uitziet, maar in praktijk toch een beetje (koud) en teleurstellend is.

afstand: 30,52 km
hoogteverschil : 1456 m
bewegwijzerd: ja en via GPX
route: hier

Er uit gaan met een knal. Dat is het idee van deze dag. Een stralende zon, vroeg aan het ontbijt, en vol plannen om er iets speciaals van te maken. We vertrekken via een heel mooi en breed wandelpad naar de Martin Busch hutte. Eén van de grotere hutten in de buurt, omdat ook deze op de beroemde E5 trail ligt. Voor het eerst hebben we niet echt een idee van het einddoel. We twijfelen tussen de Similaunhutte, een stuk de gletscher op, of de 3455 meter hoge Kreuzspitze. Gezien ons vlotte tempo, maar ook de vele sneeuw op de toppen, beslissen we om de Kreuzspitse te laten voor wat het is en ons op de Italiaanse hut te concentreren. Na een hele mooie stijgende toch worden we beloond met een leuke hut, een geniaal zicht op het Vernagt stuwmeer en een mysterieus bordje…ötzi Fundstelle. De vindplaats van de bekende Ötzi-man. Anderhalf uur zegt de aanduiding “rope secured” staat er in kleine letters bij. En dat laatste zullen we geweten hebben. Een avontuur voor de Liddl’ones, wat hoogtevrees voor de anderen, maar de oversteek naar de voet van de gletscher waar ötzi gevonden is, is bij uitstek het mooiste en meest desolate wat we ooit gedaan hebben. De vindplaats zelf ligt vlak bij de Italiaanse grens, en kan qua symboliek wel tellen. Hier werd amper 30 jaar terug geschiedenis geschreven! We dalen af via sneeuwvlaktes tot aan de Martin Busch Hutte, waar me na een kaiserschmarrn de laatste etappe tot het hotel aanvangen. 30 km in de benen, maar een ervaring en een heel symbolische plaats rijker.

afstand: 20,04 km
hoogteverschil : 1279 m
bewegwijzerd: ja en via GPX
route: hier

Na het Pitztal verplaatsen we ons nog enkele dagen naar het Oetztal. In vogelvlucht 10 km van elkaar, met de auto 2 uur rijden (met dank aan de Wildspitze). We parkeren uiteindelijk voor onze nieuwe verblijfsplaats: hotel Vent...in Vent, het laatste dorpje van de vallei. Een dopje dat ook gekend zou kunnen zijn als : “waar de tijd bleef stilstaan”. Alles in Vent ademt authenticiteit uit. een half ondertunnelde route ernaartoe, een hotel weggelopen uit The shining (met het vriendelijkste personeel ooit), een zetellift uit de jaren 70, maar vooral héél veel echte, getrainde en gemotiveerde wandelaars. Voor de sfeer en de glamour hoef je er niet te zijn, voor de wandelingen des te meer.

We starten onze eerste dag opnieuw met een wit laagje op de toppen. Via de zetellift in het dorp (een uniek 2zit liftje) vertrekken we naar onze eerste stop: de Breslauerhutte. Een berghut die vooral bekend is als basisstation voor de beklimming van de Wildspitze en als passage op de E5 wandelroute. Na de obligatoire stempel laten we de echte alpinisten achter ons en vervolgen ons tochtje door de met sneeuw bedekte hellingen tot aan de Wilder Mann Spitze. Dit is een topje, net boven de 3000, maar waar de laatste 150 meter meer alpinisme dan wandelen is. Zeker de moeite waard, maar met de nodige omzichtigheid te benaderen. Terugkeren doen we via een stukje van de sonneweg. Dit is een verbindings-wandelweg tussen Vent en Sölden. Iets waar we dit jaar te weinig tijd voor hadden, maar wat een volgende keer wel een aanrader lijkt.

afstand: 13,75 km
hoogteverschil : 1084 m
bewegwijzerd: ja en via GPX
route: hier

De laatste dag in dit dal. Om te bewijzen dat het ook anders kan, en dat we niet altijd hoeven te eindigen op gletschers, combineren we vandaag 3 hutten die voor alles en iedereen bereikbaar zijn. Om onnodige wegkilometers te besparen, parkeren we in Sakt Leonhard im Pitztal. Net zoals overal zijn de kleine parkings vrij toegankelijk. We vertrekken langs een breed bergpad tot aan de Neubergalm. Vandaar heb je de keuze: anderhalf uur langs een breed wandelpad, of 2,5 uur over de kam van de achterliggende berg tot aan de Tiefentalalm. Wij kiezen die laatste route en volgen een wondermooi bergpad, dwars door de hoge weiden tot op de kol van het achterliggend massief. De weg terug is relatief lastig aangeduid. Voor de eerste keer is een GPS echt een aanrader. Geen twee zonder drie: we laten de Tiefentalalm (wegens nogal druk) links liggen en doen nog een ommetje naar de Azleralm . Bij die laatse hut aangekomen lachen de vervolgwandelingen ons toe. Nu weten we het zeker, hier komen we nog terug. Zowel de streek als het hotel zijn een absolute aanrader. De summercard maakt het plaatje compleet. Pitztal, tot volgend jaar!

afstand: 1,5 km
hoogteverschil : 77 m
bewegwijzerd: ja en via GPX
route: hier

Rustdag. Letterlijk. Met de Pitztal Summercard kan je ook gebruik maken van het XP adventurepark in Jerzens. Iets wat je tegen ons twee adrenalinejunkies geen twee keer hoeft te zeggen. Het park opent om 10u, en normaal heb je drie uur toegang. Ervaring leert echter dat er niet op die tijd gekeken wordt. Ere wie ere toekomt: de begeleiding, de hulp, de Engelstalige uitleg, het enthousiasme van de medewerkers is top!. Er zijn een aantal hoogteparcours (op lengte en gewicht opgedeeld) die volstrekt veilig kunnen afgelegd worden. Neusje van de zalm is een 160 meter lange zipline over een kreekje vlakbij. een aanrader voor wie geen hoogtevrees heeft, en de slingerende autorit ernaartoe ziet zitten.

Aangezien we iets te vroeg waren, stopten we in de heenrit nog eens aan een van de talrijke watervallen die het Pitztal rijk is. De Egenstall Fall ligt op een half uurtje stappen van de weg. Leuk om “en passant” eens te doen, niet de moeite om er speciaal voor te gaan (behalve met Liddl’ones dan)

De namiddag gebruiken we om van de wellness en andere faciliteiten van het hotel te genieten. Ook dat is een aanrader 🙂

afstand: 19,4 km
hoogteverschil : 1571 m
bewegwijzerd: via GPX
route: hier

Na de rustige dag van gisteren duiken we vandaag opnieuw de echte bergen in. We verplaatsen ons met de wagen een klein beetje tot aan een wegparking vlakbij Plangeross. Een kleine parking, die behoorlijk vol staat, ondanks ons vroege vertrekuur. Vandaar gaat het in een rechte lijn naar de Kaunergrat hutte. Een stevige klim van 3 uur, maar wel eentje met een steeds veranderend uitzicht. Een tocht die langs een waterval, door enkele bergweiden om tenslotte dwars door een maanlandschap (wat vroeger Gletscher was) tot aan de hut te slingert. Een hut die, in tegenstelling tot de meesten, te afgelegen is om met een kabelbaan bereikbaar te zijn. Een maandelijkse helikopterlevering is de enige mogelijkheid. Zo geïsoleerd hebben we nog niet vaak gezien. In plaats van dezelfde weg terug te nemen besluiten we een ommetje te maken naar de Mittlebergesee. Een ommetje dat via behoorlijk wat touwen loopt, maar dat zichzelf beloont met het mooiste en meest desolate meertje die we in lange tijd gezien hebben. Doodse stilte, helderblauw water, ruwe rotsen, daar doen we het voor. Na het meer wandelen we terug tot aan de wagen langs goed begaanbare bos en weidepaden.

afstand: 8,7 km
hoogteverschil : 631 m
bewegwijzerd: ja en via GPX
route: hier

Na de tocht van gisteren, een kleine ‘rustdag’. Met de summercard kan je buiten Mandarfen immers ook van alles beleven. Lang gelden waren we hier al eens, en jeugdsentiment laat ons in de auto stappen richting Hochzeiger. Dit is een wandel/speel/avonturenomgeving vlakbij Jerzens, 20 minuutjes rijden van Mandarfen. We nemen de lift omhoog en daar doen we eerst een klein toertje. Dit kan perfect door gebruik te maken van de twee zetelliften, maar wij verkiezen om het op spierkracht naar boven en beneden te wandelen. Boven kan je een klein ommetje maken naar de Hochzeiger Spitze, waar je een heel mooi zicht over de Alpen hebt. Maar het is vooral de quasi vlakke wandeling over de kam van de berg naar de andere zetellift die dit tochtje de moeite waard maakt. Terug aan het bergstation is er een leuke speeltuin, en ook een mini rondgang (enkele km) met om de paar honderd meter speeltuigen of andere kinderleukigheidjes. Niet onze zwaarste tocht, wel een ideale combinatie met kleine (of grote) kinderen.

afstand: 24,38 km
hoogteverschil : 737
bewegwijzerd: jvia GPX
route: hier

Onze tweede dag begint met een ritje op de kabelbaan die naast het hotel ligt. Dat kun je best letterlijk nemen, want vanuit de panoramasauna van het hotel (hadden we al gezegd dat we nogal enthousiast zijn over Vier Jahreszeiten?) zie je de lift passeren.
Bovengekomen heb je onmiddellijk een leuk zicht op de Rifflsee, waar het op ons relatief vroege uur nog kalm is. Wie het wat rustiger aan wil doen kan hier gerust een paar uur spenderen. We zien onder andere een drijvend vlot, dat eveneens als bar dienst doet, maar laten dat om 9u30 ‘s morgens wijselijk aan ons voorbij gaan.
Ons einddoel vandaar is Taschenhaus, maar deze keer willen we het bereiken vanaf de bergkant. We wandelen rond het meer, een stukje de vallei naar Offenbach in, alvorens op de flank terug te keren. Is de Rifflsee al leuk van dichtbij, vanuit de hoogte bekeken is ze even mooi. Terwijl het Taschenhaus nadert, stijgen ook het aantal aanduidingsbordjes richting talrijke “Klettersteig”. Een voorproefje voor wat nog moet komen? En inderdaad, met het zicht op ons einddoel verspert een rotspartij nogal vakkundig de weg. De wandelroute gaat hier langs een aantal goed uitgezette touwpassage’s. Niet echt gevaarlijk, een avontuur voor de kinderen, maar een beetje voorzichtigheid kan nooit kwaad. Aan de hut nemen we even tijd om het fenomenale zicht over de gletscher te bewonderen, en eveneens om de talrijke klimmers aan het werk te zien.
Terug afdalen doen we wegens tijdsgebrek langs de dalweg.

afstand: 13,13 km
hoogteverschil : 279 up, 1142 down
bewegwijzerd: ja en via GPX
route: hier

Onze thuishaven voor deze week is hotel Vier Jahreszeiten in Mandarfen. Zo’n 950 km rijden van Kortrijk. Een hotel die we enkel maar warm kunnen aanbevelen, zowel culinair als qua ontspanningsmogelijkheden.
Bij aankomst staat het glaasje Prosecco klaar, alsook onze Pitztal summercards. Goed om deze week het wandelen naar een hoger niveau te brengen.
Na een heerlijke nacht en dito ontbijt kijken we nieuwsgierig naar de verse sneeuw op de bergtoppen. We beslissen om op onze eerste dag onmiddellijk de grote hoogte te gaan verkennen. De Gletscherexpress brengt ons naar 2840 meter, waar een kabellift de overblijvende meters overbrugt en ons aflevert op 3400 meter hoogte. Een fantastisch mooi zicht op de Alpen, in combinatie met leuke architectuur, en 20 cm verse sneeuw. Wat wil een mens nog meer in juli? Inderdaad, wandelen…Op de top kan je enkel een gletscher oversteek maken, wat we, gezien de verse sneeuw, niet riskeren. De kabelbaan terug naar benden dan maar en vertrekken aan het bergstation van de gletschertrein.
Daar vertrekt een adembenemende wandeling naar de braunschweiger hutte. 2 uur stappen over niet zo’n makkelijk terrein. Rotsen, stenen, links en rechts een touw maar met als apotheose het kruisen van de voet van de gletscher. een goed begaanbaar en gemarkeerde route, adembenemend mooi.
Na de braunschweiger hutte gaat het bergafwaarts, terug naar het dalstation, waar je kan kiezen tussen een mooi begaanbaar breed pad, of een iets avontuurlijker bergpad. Wij opteren voor dat laatste en worden op nog wat rotspassage’s en een watervalletje getrakteerd.
Klein detail: achteraf gezien blijkt de parking op 1 km van het hotel te liggen. Niet de moeite dus om de wagen van stal te halen.